Czy nieletnia może decydować, z którym z rodziców chce zamieszkiwać?
Pytanie:Czy jest możliwość żeby nastoletnie dziecko decydowało, z którym z rodziców będzie dalej mieszkać. Moja Córka mieszka ze swoją mamą od czasu naszego rozstania kilka lat temu. Niestety matka nie jest w stanie zapewnić córce należytego startu z przyczyn finansowych oraz rodzinnych. Córka od jakiegoś już czasu chciałaby zamieszkać ze mną i moją obecną żoną, ale jej matka nie wyraża zgody. Czy córka mając niecałe 14 lat może sama zdecydować z kim chce mieszkać? Mieszkam za granicą. Nigdy żadne z nas nie starało się o przyznanie opieki nad córką w sądzie i oboje mamy pełnie praw rodzicielskich.
Odpowiedź:Władzę rodzicielską nad córką sprawujecie Państwo jako jej rodzice, co oznacza, że córka nie może sama decydować w sprawach codziennych, a już tym bardziej w sprawach istotnych tj. miejsce zamieszkiwania. Zmiana miejsca zamieszkiwania nie wiąże się tylko z samym mieszkaniem. Zazwyczaj jest to zmiana szkoły, otoczenia, przyjaciół dziecka i pociąga za sobą duży stres i duży wpływ na emocjonalny rozwój dziecka. Nie może więc być podejmowana nawet przez rodziców zbyt pochopnie czy gwałtownie lecz tak by było to jak najmniejsze obciążenie dla dziecka. W przypadku gdy rodzice nie mogą się porozumieć decyduje o tym sąd rodzinny. Dziecko oraz rodzice muszą się takiej decyzji podporządkować. Decyzja sądu podejmowana jest zawsze mając na względzie interes i dobro dziecka a nie potrzeby czy żądania któregokolwiek z rodziców. Sąd najczęściej także wysłuchuje 14 letnie dziecko i pyta z kim chciałoby mieszkać, jednak uzyskane od dziecka informacje mają jedynie częściowy wpływ na ostateczną decyzję sądu. Sąd uwzględnia oczywiście sytuację finansową i mieszkaniową każdego z rodziców. Nie ocenia jednak gdzie dziecko będzie miało lepsze warunki, ale weryfikuje informacje tak by dziecko nie zamieszkało z rodzicem, który nie ma takowych możliwości. By sąd przyznał miejsce zamieszkania przy jednym z rodziców, musi także temu rodzicowi powierzyć władzę rodzicielską nad dzieckiem a ograniczyć ją drugiemu rodzicowi. Ograniczenie wynika tu z samego faktu, że jedno z rodziców nie będzie mogło decydować o bieżących sprawach dziecka lub w nagłych sytuacjach tj. np. choroba dziecka.
